READINGS: ALL SAINTS

Invitatory Psalm & BACK


Psalm 8: Hebrew English     Then BACK

Psalm 15: Hebrew English     Then BACK

Psalm 16: Hebrew English     Then BACK

הִבִּיטוּ אֵלָיו וְנָהָרוּ — וּפְנֵיהֶם אַל־יֶחְפָּרוּ

Revelation 5:1-14

καὶ εἶδον ἐπὶ τὴν δεξιὰν τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου
βιβλίον γεγραμμένον ἔσωθεν καὶ ὄπισθεν,
κατεσφραγισμένον σφραγῖσιν ἑπτά.
καὶ εἶδον ἄγγελον ἰσχυρὸν κηρύσσοντα ἐν φωνῇ μεγάλῃ,
τίς ἄξιος ἀνοῖξαι τὸ βιβλίον καὶ λῦσαι τὰς σφραγῖδας αὐτοῦ;
     καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο ἐν τῷ οὐρανῷ οὐδὲ ἐπὶ τῆς γῆς οὐδὲ ὑποκάτω τῆς γῆς
     ἀνοῖξαι τὸ βιβλίον οὔτε βλέπειν αὐτό.
καὶ ἔκλαιον πολὺ ὅτι οὐδεὶς ἄξιος εὑρέθη ἀνοῖξαι τὸ βιβλίον οὔτε βλέπειν αὐτό.
καὶ εἷς ἐκ τῶν πρεσβυτέρων λέγει μοι, μὴ κλαῖε:
ἰδοὺ ἐνίκησεν ὁ λέων ὁ ἐκ τῆς φυλῆς Ἰούδα, ἡ ῥίζα Δαυίδ,
ἀνοῖξαι τὸ βιβλίον καὶ τὰς ἑπτὰ σφραγῖδας αὐτοῦ.

     καὶ εἶδον ἐν μέσῳ τοῦ θρόνου καὶ τῶν τεσσάρων ζῴων
     καὶ ἐν μέσῳ τῶν πρεσβυτέρων ἀρνίον ἑστηκὸς ὡς ἐσφαγμένον,
     ἔχων κέρατα ἑπτὰ καὶ ὀφθαλμοὺς ἑπτά,
     οἵ εἰσιν τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ θεοῦ ἀπεσταλμένοι εἰς πᾶσαν τὴν γῆν.
     καὶ ἦλθεν καὶ εἴληφεν ἐκ τῆς δεξιᾶς τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου.

καὶ ὅτε ἔλαβεν τὸ βιβλίον,
τὰ τέσσαρα ζῷα καὶ οἱ εἴκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι ἔπεσαν ἐνώπιον τοῦ ἀρνίου,
ἔχοντες ἕκαστος κιθάραν καὶ φιάλας χρυσᾶς γεμούσας θυμιαμάτων,
αἵ εἰσιν αἱ προσευχαὶ τῶν ἁγίων.
καὶ ᾄδουσιν ᾠδὴν καινὴν λέγοντες,
     ἄξιος εἶ λαβεῖν τὸ βιβλίον καὶ ἀνοῖξαι τὰς σφραγῖδας αὐτοῦ,
     ὅτι ἐσφάγης καὶ ἠγόρασας τῷ θεῷ ἐν τῷ αἵματί σου
     ἐκ πάσης φυλῆς καὶ γλώσσης καὶ λαοῦ καὶ ἔθνους,
     καὶ ἐποίησας αὐτοὺς τῷ θεῷ ἡμῶν βασιλείαν καὶ ἱερεῖς,
     καὶ βασιλεύσουσιν ἐπὶ τῆς γῆς.
καὶ εἶδον, καὶ ἤκουσα φωνὴν ἀγγέλων πολλῶν κύκλῳ τοῦ θρόνου
καὶ τῶν ζῴων καὶ τῶν πρεσβυτέρων,
καὶ ἦν ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν μυριάδες μυριάδων καὶ χιλιάδες χιλιάδων,
λέγοντες φωνῇ μεγάλῃ,
     ἄξιόν ἐστιν τὸ ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον
     λαβεῖν τὴν δύναμιν καὶ πλοῦτον καὶ σοφίαν
     καὶ ἰσχὺν καὶ τιμὴν καὶ δόξαν καὶ εὐλογίαν.
καὶ πᾶν κτίσμα ὃ ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς
καὶ ὑποκάτω τῆς γῆς καὶ ἐπὶ τῆς θαλάσσης,
καὶ τὰ ἐν αὐτοῖς πάντα, ἤκουσα λέγοντας,
     τῷ καθημένῳ ἐπὶ τῷ θρόνῳ καὶ τῷ ἀρνίῳ
     ἡ εὐλογία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
καὶ τὰ τέσσαρα ζῷα ἔλεγον,
     ἀμήν:
καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἔπεσαν καὶ προσεκύνησαν.

St. Bernard, Sermon 2

Ad quid ergo sanctis laus nostra, ad quid glorificatio nostra, ad quid nostra haec ipsa sollemnitas? Quo eis terrenos honores, quos iuxta veracem Filii promissionem honorificat Pater caelestis? Quo eis praeconia nostra? Honorum nostrorum sancti non egent, nec quidquam eis nostra devotione praestatur. Plane quod eorum memoriam veneramur, nostra interest, non ipsorum. Ego in me, fateor, ex hac recordatione sentio desiderium vehemens inflammari.
Hoc enim primum desiderium, quod in nobis sanctorum memoria vel excitat vel incitat magis, ut eorum tam optabili societate fruamur et mereamur concives et contubernales esse spirituum beatorum, misceri coetui patriarcharum, cuneis prophetarum, senatui Apostolorum, martyrum exercitibus numerosis, confessorum collegiis, virginum choris, in omnium denique colligi et collaetari communione sanctorum. Praestolatur nos Ecclesia illa primitivorum, et neglegimus; desiderant nos sancti, et parvi pendimus; expectant nos iusti, et dissimulamus.
Excitemur aliquando, fratres; resurgamus cum Christo, quaeramus quae sursum sunt, quae sursum sunt sapiamus. Desideremus desiderantes nos, properemus ad praestolantes nos, expectantes nos votis praeoccupemus animorum. Non modo tantum societas, sed etiam felicitas nobis est optanda sanctorum, ut quorum desideramus praesentiam, gloriam quoque ferventissimis studiis ambiamus. Neque enim perniciosa ambitio haec, aut illius affectatio gloriae ullatenus periculosa est.
Hoc ergo secundum desiderium, quod ex sanctorum commemoratione flagrat in nobis, ut sicut illis sic etiam nobis Christus appareat, vita nostra et nos quoque cum ipso appareamus in gloria. Interim nempe non sicut est, sed sicut pro nobis factum est, caput nostrum nobis repraesentatur, non coronatum gloria, sed peccatorum nostrorum circumdatum spinis. Pudeat sub spinato capite membrum fieri delicatum, quod omnis ei interim purpura non tam honoris sit quam irrisionis. Erit cum venerit Christus, nec mors eius ultra annuntiabitur, ut sciamus quoniam ipsi quoque mortui sumus, et cum eo abscondita est vita nostra. Apparebit caput gloriosum, et cum eo membra glorificata fulgebunt, cum videlicet reformabit corpus humilitatis nostrae configuratum gloriae capitis, quod est ipse.
Hanc ergo gloriam tota et tuta ambitione concupiscamus. Sane ut eam nobis sperare liceat et ad tantam beatitudinem aspirare, summopere nobis desideranda sunt suffragia quoque sanctorum, ut quod possibilitas nostra non obtenet, eorum nobis intercessione donetur.


Te Deum [English]
Prayer