Invitatory Psalm & BACK
Psalms of the day
FIRST READING of the day or
1 Corinthians 7:25-40
γνώμην δὲ δίδωμι ὡς ἠλεημένος ὑπὸ κυρίου πιστὸς εἶναι.
νομίζω οὖν τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν διὰ τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην,
ὅτι καλὸν ἀνθρώπῳ τὸ οὕτως εἶναι.
δέδεσαι γυναικί; μὴ ζήτει λύσιν:
λέλυσαι ἀπὸ γυναικός; μὴ ζήτει γυναῖκα.
ἐὰν δὲ καὶ γαμήσῃς, οὐχ ἥμαρτες:
καὶ ἐὰν γήμῃ ἡ παρθένος, οὐχ ἥμαρτεν.
θλῖψιν δὲ τῇ σαρκὶ ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι, ἐγὼ δὲ ὑμῶν φείδομαι.
τοῦτο δέ φημι, ἀδελφοί, ὁ καιρὸς συνεσταλμένος ἐστίν:
τὸ λοιπὸν ἵνα καὶ οἱ ἔχοντες γυναῖκας ὡς μὴ ἔχοντες ὦσιν,
καὶ οἱ κλαίοντες ὡς μὴ κλαίοντες, καὶ οἱ χαίροντες ὡς μὴ χαίροντες,
καὶ οἱ ἀγοράζοντες ὡς μὴ κατέχοντες,
καὶ οἱ χρώμενοι τὸν κόσμον ὡς μὴ καταχρώμενοι:
παράγει γὰρ τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου.
θέλω δὲ ὑμᾶς ἀμερίμνους εἶναι.
ὁ ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ τοῦ κυρίου, πῶς ἀρέσῃ τῷ κυρίῳ:
ὁ δὲ γαμήσας μεριμνᾷ τὰ τοῦ κόσμου, πῶς ἀρέσῃ τῇ γυναικί, καὶ μεμέρισται.
καὶ ἡ γυνὴ ἡ ἄγαμος καὶ ἡ παρθένος μεριμνᾷ τὰ τοῦ κυρίου,
ἵνα ᾖ ἁγία καὶ τῷ σώματι καὶ τῷ πνεύματι:
ἡ δὲ γαμήσασα μεριμνᾷ τὰ τοῦ κόσμου, πῶς ἀρέσῃ τῷ ἀνδρί.
τοῦτο δὲ πρὸς τὸ ὑμῶν αὐτῶν σύμφορον λέγω,
οὐχ ἵνα βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω,
ἀλλὰ πρὸς τὸ εὔσχημον καὶ εὐπάρεδρον τῷ κυρίῳ ἀπερισπάστως.
εἰ δέ τις ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν παρθένον αὐτοῦ νομίζει ἐὰν ᾖ ὑπέρακμος,
καὶ οὕτως ὀφείλει γίνεσθαι, ὃ θέλει ποιείτω: οὐχ ἁμαρτάνει: γαμείτωσαν.
ὃς δὲ ἕστηκεν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἑδραῖος, μὴ ἔχων ἀνάγκην,
ἐξουσίαν δὲ ἔχει περὶ τοῦ ἰδίου θελήματος,
καὶ τοῦτο κέκρικεν ἐν τῇ ἰδίᾳ καρδίᾳ,
τηρεῖν τὴν ἑαυτοῦ παρθένον, καλῶς ποιήσει:
ὥστε καὶ ὁ γαμίζων τὴν ἑαυτοῦ παρθένον καλῶς ποιεῖ,
καὶ ὁ μὴ γαμίζων κρεῖσσον ποιήσει.
γυνὴ δέδεται ἐφ' ὅσον χρόνον ζῇ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς:
ἐὰν δὲ κοιμηθῇ ὁ ἀνήρ, ἐλευθέρα ἐστὶν ᾧ θέλει γαμηθῆναι, μόνον ἐν κυρίῳ.
μακαριωτέρα δέ ἐστιν ἐὰν οὕτως μείνῃ, κατὰ τὴν ἐμὴν γνώμην,
δοκῶ δὲ κἀγὼ πνεῦμα θεοῦ ἔχειν.
Tu, una de populo, una de plebe, certe tu una de virginibus, quae corporis tui gratiam splendore mentis illuminas (proprio enim es quae Ecclesiae compararis), tu, inquam, in cubili tuo et nocturno tempore constituta, semper meditare Christum, et eius adventum omnibus sperato momentis.
Talem te Christus desideravit, talem te Christus elegit. Aperto itaque ingreditur ostio; neque enim potest fallere, qui se ingressurum esse promisit. Complectere igitur quem quaesisti; accede ad ipsum et illuminaberis; tene illum, roga ne cito abeat, obsecra ne recedat. Verbum enim Dei currit, fastidio non capitur, neglegentia non tenetur. Obeat anima tua in verbo eius, et caelestis sermonis insiste vestigio; cito enim transit.
Denique quid ait illa? Quaesivi eum, et non inveni illum: vocavi eum, et non obaudivit me. Ne putes displicere te quae vocasti, quae rogasti, quae aperuisti, quod tam cito abiit: sinit nos saepe tentari. Denique turbis rogantibus ne recederet, quid ait in Evangelio? Et aliis civitatibus oportet me evangelizare verbum Dei; quia ideo missus sum. Sed etiam si tibi ille abiisse videtur, exi, rursus explora.
Quis autem te, nisi sancta Ecclesia, debet docere quamadmodum Christum teneas? immo iam docuit, si quae legis, intellegas: Quam modicum, inquit, fuit, cum transivi ab ipsis, donec inveni qum dilexit anima mea: tenui eum, et non relinquam eum.
Quibus igitur Christus tenetur? Non iniuriae nexibus, non restium nodis; sed vinculis caritatis, mentis habenis stringitur, et animae tenetur affectu.
Si vis et tu tenere Christum, quaere igitur, nec poenam metuas; inter supplicia enim frequenter corporis, inter ipsas persecutorum manus Christus melius invenitur.
Quam modicum, inquit, fuit, cum transivi ab ipsis. Exiguo enim spatio brevique momento cum persecutorum manus evaseris, nec succubueris potestaibus mundi, tibi Christus occurret, nec te diu tentari patietur.
Quae sic Christum requirit, quae Christum invenit, potest dicere: Tenui eum, nec relinquam eum; donec introducam eum in domum matris meae, et in cubiculum eius quae me concepit. Quae est domus matris tuae et cubiculum eius, nisi internum tuae secretumque naturae?
Hanc domum serva, huius domus mundato penetralia; ut, cum immaculata domus fuerit, spiritalis domus in sacerdotium sanctum lapide angulari coagmentata consurgat, et Spiritus Sanctus habitet in ea.
Quae sic Christum requirit, quae sic Christum obsecrat, non relinquitur ab eo, immo etiam frequenter revisitur; est enim nobiscum usque ad consummationem mundi.
Prayer
