Invitatory Psalm & BACK
Melody 1 / Melody 2 / Melody 3
Psalm 21: Hebrew English Then BACK
Psalm 92A & B: Hebrew English Then BACK
Titus 1:7-11; 2:1-8
μὴ αὐθάδη, μὴ ὀργίλον, μὴ πάροινον, μὴ πλήκτην, μὴ αἰσχροκερδῆ,
ἀλλὰ φιλόξενον, φιλάγαθον, σώφρονα, δίκαιον, ὅσιον, ἐγκρατῆ,
ἀντεχόμενον τοῦ κατὰ τὴν διδαχὴν πιστοῦ λόγου,
ἵνα δυνατὸς ᾖ καὶ παρακαλεῖν ἐν τῇ διδασκαλίᾳ τῇ ὑγιαινούσῃ
καὶ τοὺς ἀντιλέγοντας ἐλέγχειν.
εἰσὶν γὰρ πολλοὶ καὶ ἀνυπότακτοι, ματαιολόγοι καὶ φρεναπάται,
μάλιστα οἱ ἐκ τῆς περιτομῆς,
οὓς δεῖ ἐπιστομίζειν,
οἵτινες ὅλους οἴκους ἀνατρέπουσιν
διδάσκοντες ἃ μὴ δεῖ αἰσχροῦ κέρδους χάριν...
σὺ δὲ λάλει ἃ πρέπει τῇ ὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ.
πρεσβύτας νηφαλίους εἶναι, σεμνούς, σώφρονας,
ὑγιαίνοντας τῇ πίστει, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ.
πρεσβύτιδας ὡσαύτως ἐν καταστήματι ἱεροπρεπεῖς,
μὴ διαβόλους μὴ οἴνῳ πολλῷ δεδουλωμένας, καλοδιδασκάλους,
ἵνα σωφρονίζωσιν τὰς νέας φιλάνδρους εἶναι, φιλοτέκνους,
σώφρονας, ἁγνάς, οἰκουργούς ἀγαθάς, ὑποτασσομένας τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν,
ἵνα μὴ ὁ λόγος τοῦ θεοῦ βλασφημῆται.
τοὺς νεωτέρους ὡσαύτως παρακάλει σωφρονεῖν:
περὶ πάντα σεαυτὸν παρεχόμενος τύπον καλῶν ἔργων,
ἐν τῇ διδασκαλίᾳ ἀφθορίαν, σεμνότητα, λόγον ὑγιῆ ἀκατάγνωστον,
ἵνα ὁ ἐξ ἐναντίας ἐντραπῇ μηδὲν ἔχων λέγειν περὶ ἡμῶν φαῦλον.
δούλους ἰδίοις δεσπόταις ὑποτάσσεσθαι ἐν πᾶσιν,
εὐαρέστους εἶναι, μὴ ἀντιλέγοντας, μὴ νοσφιζομένους.
Martinus obitum suum longe ante praescivit, dixitque fratribus dissolutionem sui corporis imminere. Intera causa exstitit qua Condacensem dioecesim visitaret. Nam, clericis inter se ecclesiae illius discordantibus, pacem cupiens reformare, licet finem dierum suorum non ignorasset, proficisci tamen ob istius modi causam non recusavit, bonam hanc virtutum suarum consummationem existimans, si pacem Ecclesiae redditam reliquisset.
Aliquandiu ergo in vico illo vel in ecclesia ad quam ierat commoratus, pace inter clericos restituta, cum iam regredi ad monasterium cogitaret, viribus corporis coepit repente destitui, convocatisque fratribus indicat se iam resolvi. Tum vero maeror et luctus omnium et vox una plangentium: "Cur nos, pater, deseris? aut cui nos desolatos relinquis? Invadent gregem tuum lupi rapaces; quis nos a morsibus eorum, percusso pastore, prohibebit? Scimus quidem desiderare te Christum, sed salva tibi sunt tua praemia nec dilata minuentur; nostri potius miserere, quos deseris."
Tunc ille motus his fletibus, ut totus semper in Domino misericordiae visceribus affluebat, lacrimasse perhibetur; conversusque ad Dominum hac tantum flentibus voce respondit: "Domine, si adhuc populo tuo sum necessarius, non recuso laborem; fiat voluntas tua."
O virum eneffabilem, nec labore victum nec morte vincendum, qui in nullam se partem pronior inclinaverit, nec mori timuerit nec vivere recusarit! Oculis tamen ac manibus in caelum semper intentis, invictum ab oratione spiritum non relaxabat; et cum a presbyteris, qui tunc ad eum convenerant, rogaretur ut corpusculum lateris mutatione relevaret: "Sinite, inquit, sinite me, fratres, caelum potius respicere quam terram, ut suo iam itinere iturus ad Dominum spiritus dirigatur." Haec locutus diabolum vidit prope assistere. "Quid hic, inquit, astas, cruenta bestia? nihil in me, funeste, reperies: Abrahae me sinus recipit."
Cum hac ergo voce spiritum caelo reddidit. Martinus Abrahae sinu laetus exciptur, Martinus pauper et modicus caelum dives ingreditur.
Prayer
