READINGS: MARY

Invitatory Psalm & BACK


Psalm 24: Hebrew English     Then BACK

Psalm 46: Hebrew English     Then BACK

Psalm 87: Hebrew English     Then BACK

ἡ δὲ μαριὰμ πάντα συνετήρει τὰ ῥήματα ταῦτα — συμβάλλουσα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς.

First reading
Lent
First reading
Easter

Isaiah 7:10-14; 8:10; 11:1-9

7:10 וַיּוֹסֶף יְהוָה דַּבֵּר אֶל־אָחָז לֵאמֹר׃
11 שְׁאַל־לְךָ אוֹת מֵעִם יְהוָה אֱלֹהֶיךָ הַעְמֵק שְׁאָלָה אוֹ הַגְבֵּהַּ לְמָעְלָה׃
12 וַיֹּאמֶר אָחָז לֹא־אֶשְׁאַל וְלֹא־אֲנַסֶּה אֶת־יְהוָה׃
13 וַיֹּאמֶר שִׁמְעוּ־נָא בֵּית דָּוִד הַמְעַט מִכֶּם הַלְאוֹת אֲנָשִׁים כִּי תַלְאוּ גַּם אֶת־אֱלֹהָי׃
14 לָכֵן יִתֵּן אֲדֹנָי הוּא לָכֶם אוֹת הִנֵּה הָעַלְמָה הָרָה וְיֹלֶדֶת בֵּן וְקָרָאת שְׁמוֹ עִמָּנוּ אֵל׃
8:10 עֻצוּ עֵצָה וְתֻפָר דַּבְּרוּ דָבָר וְלֹא יָקוּם כִּי עִמָּנוּ אֵל׃
11:1 וְיָצָא חֹטֶר מִגֵּזַע יִשָׁי וְנֵצֶר מִשָּׁרָשָׁיו יִפְרֶה׃
2 וְנָחָה עָלָיו רוּחַ יְהוָה רוּחַ חָכְמָה וּבִינָה רוּחַ עֵצָה וּגְבוּרָה רוּחַ דַּעַת וְיִרְאַת יְהוָה׃
3 וַהֲרִיחוֹ בְּיִרְאַת יְהוָה וְלֹא־לְמַרְאֵה עֵינָיו יִשְׁפּוֹט וְלֹא־לְמִשְׁמַע אָזְנָיו יוֹכִיחַ׃
4 וְשָׁפַט בְּצֶדֶק דַּלִּים וְהוֹכִיחַ בְּמִישׁוֹר לְעַנְוֵי־אָרֶץ וְהִכָּה־אֶרֶץ בְּשֵׁבֶט פִּיו וּבְרוּחַ שְׂפָתָיו יָמִית רָשָׁע׃
5 וְהָיָה צֶדֶק אֵזוֹר מָתְנָיו וְהָאֱמוּנָה אֵזוֹר חֲלָצָיו׃
6 וְגָר זְאֵב עִם־כֶּבֶשׂ וְנָמֵר עִם־גְּדִי יִרְבָּץ וְעֵגֶל וּכְפִיר וּמְרִיא יַחְדָּו וְנַעַר קָטֹן נֹהֵג בָּם׃
7 וּפָרָה וָדֹב תִּרְעֶינָה יַחְדָּו יִרְבְּצוּ יַלְדֵיהֶן וְאַרְיֵה כַּבָּקָר יֹאכַל־תֶּבֶן׃
8 וְשִׁעֲשַׁע יוֹנֵק עַל־חֻר פָּתֶן וְעַל מְאוּרַת צִפְעוֹנִי גָּמוּל יָדוֹ הָדָה׃
9 לֹא־יָרֵעוּ וְלֹא־יַשְׁחִיתוּ בְּכָל־הַר קָדְשִׁי כִּי־מָלְאָה הָאָרֶץ דֵּעָה אֶת־יְהוָה כַּמַּיִם לַיָּם מְכַסִּים׃

or

Sophronius
Oratio 2, in sanctissimae Deiarae Annuntiatione, 21-22,26. PG 87-3

Χαῖρε, κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ. Καὶ τί ταύτης ἂν εἴη τῆς χαρᾶς, ὦ Παρθενομῆτορ, ἀνώτερον; Ἢ τί ταύτης ἂν τῆς χάριτος γένοιτο μεῖζον, ἧς μόνη σὺ θεόθεν κεκληρονόμηκας; ἢ χαριέστερόν τε καὶ φαιδρότερον; Πάντα σου κατόπιν βαδίζει τοῦ θαύματος· πάντα δευτερεύει τὰ ἔγκριτα, καὶ τὸ ἧττον κληροῦται τῆς λαμπρότητος.
Θεὸς μετᾶ σοῦ· καὶ τίς ἀμιλλᾶσθαι τολμήσεια; Θεὸς ἐκ σοῦ· καὶ τίς εὐθὺς οὐχ ἡττηθήσεται, καὶ μὴ μᾶλλόν σοι χαίρων ἀφήσει τὸ προῦχον καὶ ἔξοχον; Διὰ τοῦτό σοι τὰ μέγιστα φθέγγομι, τὰ σὰ θεωρῶν ἐν πᾶσι κτιστοῖς προτερήματα· Χαῖρε, κεχαριτωμένη, ὀ Κύριος μετὰ σοῦ. Ἐκ σοῦ γὰρ ἡ χαρὰ οὐ μόνον ἀνθρώποις κεχάρισται, ἀλλὰ καὶ ταῖς ἄνω δυνάμεσι δίδοται.
Ὄντως εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν· ὅτι τῆς Εὖας τὴν κατάραν εἰς εὐλογίαν μετέβαλες· ὅτι τὸν Ἀδάμ, ὄντα τὸ πρῶτον ἐπάρατον, εὐλογηθῆναι διὰ σοῦ παρεσκεύασας.
Ὄντως εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν· ὅτιπερ ἡ εὐλογία τοῦ Πατρὸς διὰ σοῦ τοῖς ἀνθρώποις ἀνέτειλε, καὶ κατάρας αὐτοὺς τῆς παλαιᾶς ἠλευθέρωσεν.
Ὄντως εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν· ὄτι διὰ σοῦ οἰ σοὶ προπάτορες σώζονται· σὺ γὰρ τὸν Σωτῆρα γεννήσεις, τὸν τούτοις σωτηρίαν θεῖκὴν ἐργαζόμενον.
Ὄντως εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν· ὅτι καρπὸν ἀσπόρως ἐβλάστησας, τὸν πάσῇ γᾖ τὴν εὐλογίαν δωρούμενον, καὶ κατάρας αὐτὴν τῆς ἀκανθοφόρου λυτρούμενον.
Ὄντως εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν· ὅτι, γυνή τᾖ φύσει ὑπάρχουσα, Θεοτόκος γενήσῃ τᾦ πράγματι. Εἰ γὰρ ὁ ἐκ σοῦ τεχθησόμενος, σεσαρκωμένος Θεός ἐστι κατὰ ἀλήθειαν, Θεοτόκος οὐ δικαιότατα λέγοιο, ὡς Θεὸν κατὰ ἀλήθειαν τίκτουσα...
Ἐν σοὶ γάρ, ὦ Παρθένε, Θεὸς, ὡς ἐν οὐρανᾦ τινι καθαρωτάτῳ καὶ λάμποντι, τὸ οἰκεῖον ἔθετο σκήνωμα· καὶ ἐκ σοῦ, ὡς ἐκ παστοῦ νυμφίος, πορεύσεται· καὶ δρόμον ἐκμιμούμενος γίγαντος, ὁδὸν ἐν βίῳ σωτήριον, ἀπ ἄρκων οὐρανῶν ἑως ἄκρων αὐτῶν διατείνουσαν, καὶ θέρμης ἐνθέου πληροῦσαν τὰ σύμπαντα, καὶ σὺν αὐτᾖ φωτοζώου φαιδρότητος.

or: Aelred, Sermo 20, in Nativitate beatae Mariae

Accedamus proinde ad sponsam eius, accedamus ad matrem eius, accedamus ad optimam ancillam eius. Totum hoc est beata Maria...
Sed quid ei faciemus? Qualia munera ei offeremus? Vtinam saltem possemus reddere ei quod debemus illi ex debito! Nos illi debemus honorem, nos illi debemus seruitium, nos illi debemus amorem, nos illi debemus laudem. Nos illi debemus honorem, quia ipsa est mater Domini nostri. Qui enim non honorat matrem sine dubio inhonorat filium. Iterum Scriptura dicit: Honora patrem tuum et matrem.
Quid ergo dicemus, fratres? Nonne ipsa est mater nostra? Certe, fratres, ipsa est uere mater nostra. Per illam enim nati sumus, per illam nutrimur, per illam crescimus. Per illam nati sumus, non mundo, sed Deo...
Fuimus omnes, sicut creditis et scitis, in morte, in uetustate, in tenebris, in miseria. In morte, quia Deum perdideramus, in uetustate, quia in corruptione eramus, in tenebris, quia lumen sapientiae amiseramus, et ita omnino perieramus.
Sed per beatam Mariam multo melius quam per Euam nati sumus, quia per hoc quod Christus de ea natus fuit, pro uetustate recuperauimus nouitatem, pro corruptione incorruptionem, pro tenebris lucem.
Ipsa est mater nostra, mater uitae nostrae, mater incorruptionis nostrae, mater lucis nostrae. Dicit Apostolus de Domino nostro: Qui factus est nobis a Deo sapientia et iustitia et sanctificatio et redemptio.
Ipsa igitur, quae est mater Christi, mater est sapientiae nostrae, mater iustitiae nostrae, mater sanctificationis nostrae, mater redemptionis nostrae. Ideo magis nobis mater quam mater carnis nostrae. Ex ipsa ergo est melior nostra natiuitas, quia ex ipsa est nostra nouitas, nostra sanctitas, nostra sapientia, nostra iustitia, nostra sanctificatio et nostra redemptio...
Dicit Scriptura: Laudate Dominum in sanctis eius. Si Dominus noster laudandus est in illis sanctis per quos ille facit uirtutes mirabiles, quantum laudandus est in ista in qua fecit se ipsum qui super omnia mirabilia est mirabilis!

or: Vatican II, Lumen Gentium, 61-62

Beata Virgo, ab aeterno una cum divini Verbi incarnatione tamquam Mater Dei praedestinata, divinae Providentiae consilio, his in terris exstitit alma divini Redemptoris Mater, singulariter prae aliis generosa socia, et humilis ancilla Domini. Christum concipiens, generans, alens, in templo Patri sistens, Filioque suo in cruce morienti compatiens, operi Salvatoris singulari prorsus modo cooperata est, oboedientia, fide, spe et flagrante caritate, ad vitam animarum supernaturalem restaurandam. Quam ob causam mater nobis in ordine gratiae exstitit.
Haec autem in gratiae oeconomia maternitas Mariae indesinenter perdurat, inde a consensu quem in Annuntiatione fideliter praebuit, quemque sub cruce incunctanter sustinuit, usque ad perpetuam omnium electorum consummationem. In coelis enim assumpta salutiferum hoc munus non deposuit, sed multiplici intercessione sua pergit in aeternae salutis donis nobis conciliandis. Materna sua caritate de fratribus Filii sui adhuc peregrinantibus necnon in periculis et angustiis versantibus curat, donec ad felicem patriam perducantur. Propterea B. Virgo in Ecclesia titulis Advocatae, Auxiliatricis, Adiutricis, Mediatricis invocatur. Quod tamen ita intelligitur, ut dignitati et efficacitati Christi unius Mediatoris nihil deroget, nihil superaddat.
Nulla enim creatura cum Verbo incarnato ac Redemptore connumerari umquam potest; sed sicut sacerdotium Christi variis modis tum a ministris tum a fideli populo participatur, et sicut una bonitas Dei in creaturis modis diversis realiter diffunditur, ita etiam unica mediatio Redemptoris non excludit, sed suscitat variam apud creaturas participatam ex unico fonte cooperationem.
Tale autem munus subordinatum Mariae Ecclesia profiteri non dubitat, iugiter experitur et fidelium cordi commendat, ut hoc materno fulti praesidio Mediatori ac Salvatori intimius adhaereant.

or
Te Deum [English]
Prayer