READINGS: ST. VINCENT FERRER

Invitatory Psalm & BACK

Flore primaevo nitidae juventae eligens purae documenta vitae, Ordinis magnum imitans Parentem Praedicatorum. Luce doctrinae rutilans serenae ambitum terrae pelagique lustrans semper ardenti resonando sacrum pectore verbum. Dum viam cunctis reseras salutis orbis occasum canis et propinquum iure te clarum genus omne reddit prodigiorum.	Hinc velut solis radius cadentis conditus terra Britonum remota pulchrior regnis oriens supernis aethera scandis. Angelus septus decoratus astris doctor et virgo geminis coronis inter illustres animas refulges munere Christi. Sit Patri, Nato, pariter coaevo Flamini sancto salus una cuius nomen in coelis sine fine laudat spiritus omnis.

Psalm 19A: Hebrew English     Then BACK

Psalm 64: Hebrew English     Then BACK

Psalm 97: Hebrew English     Then BACK

2 Corinthians 5:10-21

τοὺς γὰρ πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ,
ἵνα κομίσηται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε φαῦλον.

εἰδότες οὖν τὸν φόβον τοῦ κυρίου ἀνθρώπους πείθομεν, θεῷ δὲ πεφανερώμεθα:
ἐλπίζω δὲ καὶ ἐν ταῖς συνειδήσεσιν ὑμῶν πεφανερῶσθαι.
οὐ πάλιν ἑαυτοὺς συνιστάνομεν ὑμῖν,
ἀλλὰ ἀφορμὴν διδόντες ὑμῖν καυχήματος ὑπὲρ ἡμῶν,
ἵνα ἔχητε πρὸς τοὺς ἐν προσώπῳ καυχωμένους καὶ μὴ ἐν καρδίᾳ.
εἴτε γὰρ ἐξέστημεν, θεῷ: εἴτε σωφρονοῦμεν, ὑμῖν.
ἡ γὰρ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ συνέχει ἡμᾶς, κρίναντας τοῦτο, ὅτι εἷς ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν:
ἄρα οἱ πάντες ἀπέθανον:
καὶ ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν ἵνα οἱ ζῶντες μηκέτι ἑαυτοῖς ζῶσιν
ἀλλὰ τῷ ὑπὲρ αὐτῶν ἀποθανόντι καὶ ἐγερθέντι.
      ὥστε ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ νῦν οὐδένα οἴδαμεν κατὰ σάρκα:
      εἰ καὶ ἐγνώκαμεν κατὰ σάρκα Χριστόν, ἀλλὰ νῦν οὐκέτι γινώσκομεν.
      ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ, καινὴ κτίσις:
      τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ γέγονεν καινά:
      τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ θεοῦ τοῦ καταλλάξαντος ἡμᾶς ἑαυτῷ διὰ Χριστοῦ
      καὶ δόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς,
      ὡς ὅτι θεὸς ἦν ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ,
      μὴ λογιζόμενος αὐτοῖς τὰ παραπτώματα αὐτῶν,
      καὶ θέμενος ἐν ἡμῖν τὸν λόγον τῆς καταλλαγῆς.
            ὑπὲρ Χριστοῦ οὖν πρεσβεύομεν ὡς τοῦ θεοῦ παρακαλοῦντος δι' ἡμῶν:
            δεόμεθα ὑπὲρ Χριστοῦ, καταλλάγητε τῷ θεῷ.
            τὸν μὴ γνόντα ἁμαρτίαν ὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν ἐποίησεν,
            ἵνα ἡμεῖς γενώμεθα δικαιοσύνη θεοῦ ἐν αὐτῷ.

Epistola sancti Vincentii Ferrer ad Ioannem de Puinoix Magistrum Ordinis Praedicatorum

Reverendissime Magister ac Pater, propter inaestimabiles me tenentes occupationes non valui vestrae reverentiae scribere ut decebat. Nam, ut verum fatear, ex quo recessi de Romanis usque nunc inclusive, quotidie me oportuit circumfluentibus undique populis praedicare et frequentissime bis in die; necnon et ter aliquando; immo et Missam cum nota sollemniter celebrare; ita quod itinerationi, comestioni et dormitioni, et aliis pertinentiis vix mihi superest tempus; quinimmo itinerando oportet me ordinare sermones. Veruntamen ne forte mihi imputaretur in non scribendo ad neglegentiam, vel contemptum, extorsi mihi per quamplures dies, septimanas et menses, aliquid temporis quotidie in tantis occupationibus, ut saltem scriberem vobis de via quam feci.
Noverit ergo vestra Paternitas reverendissima, quod postquam recessi de Romanis ubi me ultimo dimisistis, per tres menses continuos fui adhuc in Delfinatu, praedicanto in circuitu verbum Deiper civitates, castra et villas in quibus nondum fueram, praecipue tamen visitavi tres illas famosissimas valles haereticorum in diooecesi Ebredunensis quarum una vocatur Luzera, altera Argenteia, et tertia Vallis-puta. Iam devotione et reverentia magna per gratiam Dei susceperant doctrinam catholicae veritatis; sed ad eorum confirmaitonem, et consolationem iterum volui eos visitare: quo peracto ad requaestas et rogamina multorum, tum verbo tum scripto, transivi in Lombardiam, ubi continue praedicavi per annum et mensem in cunctis civitatibus, villis et castris vestrae obedientiae et ultra, scilicet in dominio marchionis montis Ferrati, et ad requaestas multas et rogamina sui et suorum. In partibus autem illis ultramontanis quamplures inveni valles haereticorum tam Valdensium, quam Gazariorum perversorum, praesertim in dioecesi Taurinensi, quas singulas per ordinem visitavi omnes, praedicanto in unaquaque ipsarum fidem et doctrinam catholicae veritatis, cum improbatione errorum ipsorum, et per Dei misericordiam, ardentissime, et cum magno devotionis afectu ac reverentia veritatem fidei susceperunt, Domino quippe cooperante et sermonem confirmante.
Causam repperi in eis praecipuam haeresium et errorum absentiam praedicationum. Nam ut veraciter percepi ab incolis illis, triginta anni erant elapsi quod nullus eis praedicaverat, nisi Valdenses haeretici, qui ad eos ideo consuetudinarie veniebant de Apulea bis in anno. Ex quo considera, Reverende Magister, quanta sit culpa praelatorum Ecclesiae et aliorum, qui ex officio seu sua professione habent talibus praedicare, et potius volunt in magnis civitatibus et villis conquiescere in pulchris cameris, cum suis oblectamentis. Interim vero animae pro quibus salvandis Christus mortuus est, pereunt ex defectu pabuli spiritualis, cum non sit qui parvulis frangat panem. Messis quidem multa, operarii autem pauci. Unde rogo Dominum messis ut mittat operarios in messem suam...
Socius meus Antonius, et ego simul cum eo humiliter nos commendamus vestrae reverendissimae Paternitati, quam Virginis Filius indesinenter conservet in exemplar et custodiam sanctae observantiae regularis. Amen.
Subscripsi finaliter in civitate Gebennensi, die decima septima decembris anno millesimu quadringentesimu tertio de manu mea.
Inutilis servus Christi, humilisque filius vester, Frater Vincentius, praedicator.