READINGS: ST. DOMINIC'S TRANSLATION

Invitatory Psalm & BACK


Psalm 42: Hebrew English     Then BACK
Psalm 77: Hebrew English     Then BACK
Psalm 145A: Hebrew English     Then BACK

1 Corinthians 2:1-16

      κἀγὼ ἐλθὼν πρὸς ὑμᾶς, ἀδελφοί, ἦλθον οὐ καθ' ὑπεροχὴν λόγου ἢ σοφίας
      καταγγέλλων ὑμῖν τὸ μυστήριον τοῦ θεοῦ.
      οὐ γὰρ ἔκρινά τι εἰδέναι ἐν ὑμῖν εἰ μὴ Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον.
      κἀγὼ ἐν ἀσθενείᾳ καὶ ἐν φόβῳ καὶ ἐν τρόμῳ πολλῷ ἐγενόμην πρὸς ὑμᾶς,
      καὶ ὁ λόγος μου καὶ τὸ κήρυγμά μου οὐκ ἐν πειθοῖς σοφίας λόγοις
      ἀλλ' ἐν ἀποδείξει πνεύματος καὶ δυνάμεως,
      ἵνα ἡ πίστις ὑμῶν μὴ ᾖ ἐν σοφίᾳ ἀνθρώπων ἀλλ' ἐν δυνάμει θεοῦ.
            σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις,
            σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου
            οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων:
            ἀλλὰ λαλοῦμεν θεοῦ σοφίαν ἐν μυστηρίῳ, τὴν ἀποκεκρυμμένην,
            ἣν προώρισεν ὁ θεὸς πρὸ τῶν αἰώνων εἰς δόξαν ἡμῶν:
            ἣν οὐδεὶς τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου ἔγνωκεν,
            εἰ γὰρ ἔγνωσαν, οὐκ ἂν τὸν κύριον τῆς δόξης ἐσταύρωσαν.
            ἀλλὰ καθὼς γέγραπται,
            ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν καὶ οὖς οὐκ ἤκουσεν καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη,
            ἃ ἡτοίμασεν ὁ θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν.
            ἡμῖν δὲ ἀπεκάλυψεν ὁ θεὸς διὰ τοῦ πνεύματος:
            τὸ γὰρ πνεῦμα πάντα ἐραυνᾷ, καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ.
            τίς γὰρ οἶδεν ἀνθρώπων τὰ τοῦ ἀνθρώπου εἰ μὴ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου τὸ ἐν αὐτῷ;
            οὕτως καὶ τὰ τοῦ θεοῦ οὐδεὶς ἔγνωκεν εἰ μὴ τὸ πνεῦμα τοῦ θεοῦ.
      ἡμεῖς δὲ οὐ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου ἐλάβομεν ἀλλὰ τὸ πνεῦμα τὸ ἐκ τοῦ θεοῦ,
      ἵνα εἰδῶμεν τὰ ὑπὸ τοῦ θεοῦ χαρισθέντα ἡμῖν:
      ἃ καὶ λαλοῦμεν οὐκ ἐν διδακτοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις
      ἀλλ' ἐν διδακτοῖς πνεύματος, πνευματικοῖς πνευματικὰ συγκρίνοντες.
      ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ τοῦ πνεύματος τοῦ θεοῦ,
      μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστιν, καὶ οὐ δύναται γνῶναι,
      ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται:
      ὁ δὲ πνευματικὸς ἀνακρίνει τὰ πάντα, αὐτὸς δὲ ὑπ' οὐδενὸς ἀνακρίνεται.
      τίς γὰρ ἔγνω νοῦν κυρίου, ὃς συμβιβάσει αὐτόν;
      ἡμεῖς δὲ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν.

From the letters of Blessed Jordan of Saxony

Solet divina bonitas sua investigabili sapientia plerumque bonum differre, non ut auferatur, sed ut dilatum surgat uberius tempore opportuno. Sive igitur Deo Ecclesiae suae melius providente, sive diversis diversa sentientibus, quidam viam simplicitatis absque prodentia sectantes, immortalem memoriam servi Altissimi Domini, Ordinis qui Praedicatorum dicitur institutoris, sancti Dominici, fatebantur sufficere notam esse apud Deum, nec curandum fore utrum ad hominum notitiam perveniret.
Alii autem aliter sentiebant: tamen pusillanimitatis depressi spiritu, iis non obviabant. Sicque factum est ut beati patris Dominici gloria absque omni veneratione fere per annos duodecim sopita maneret. Iacebat namque thesaurus absconditus carens utilitate. Prodibat saepius virtus Dominici, sed suffocabat eam incuria filiorum.
Adest igitur dies celebris ut translatio eximii doctoris celebretur! Adest et venerabilis archiepiscopus Ravennas et episcoporum et praelatorum multitudo; adest innumerabilis diversarum terrarum populi devotio; adsunt et Bononiensium catervae armatae, ne sanctissimi corporis patrocinia ipsis auferantur. Stant Fratres anxii, pallent orantque timidi, illic trepidantes ubi non erat timor, ne sancti Dominici corous, quod pluviis et aestui tanto tempore vili reconditum loculo, sicut alius qui inter motuos computatur, potuerat, vermium scateret voragine, foetore horrido praesentium odoratum gravaret, et sic tanti viri devotio fuscaretur. Accedit pia episcoporum devotio, accedunt et alii instrumentis fabrilibus, lapis duriori cemento sepulcro compaginatus aufertur, et erat de subtus, capsa lignea terrae suffossa, sicut venerabilis papa Gregorius, tunc Ostiensis episcopus, sacrum corpus humaverat; in qua parvulum foramen eminebat.
Ablato siquidem lapide, coepit odor quidam mirificus ex foramine exhalare, cuius fragrantia adstantes attoniti mirantur quid esset. Stupent qui aderant, et stupore perterriti cadunt. Hinc ruunt dulces fletus, miscentur et gaudia, timor et spes in campo animae consurgunt, moventque bella mirifica mirifici ordoris suavitatem sentientes. Sensimus et nos huiusmodi odoris dulcedinem; et quod vidimus et sensimus, hoc testamur: numquam enim, licet diutius iuxta corpus Dominici studiose steterimus, poteramus tanto dulcore stiari. Si manu vel cingulo, si aliqua re tangebatur corpus, per tempus prolixum odor ille remanebat.
Delatum est corpus ad monumentum marmoreum cum propriis aromatibus ibi recondendum. Spirabat odor mirificus ex corpore sancto, ostendens cunctis lucide quod bonus Christi odor hic esset.
Celebhrantur Missarum sollemnia ab archiepiscopo, et quia tertius dies Pentecostes enituit: "Accipite iucunditatem gloriae vestrae, gratias agentes Deo, qui vos ad caelestia regna vocavit," in introitu chorus intonat, quam vocem de caelis sonantem Fratres in sua iucunditate susceperant. Tubae concrepant, innumeram cereorum multitudinem populi erigunt; processiones etiam honestae fiunt. Benedictus Iesus Christus ubique resultat.

Prayer