Week 9 ODD

ORDINARY TIME: ODD YEARS

WEEK 9

SUNDAY
James 2:1-13

ἀδελφοί μου μὴ ἐν προσωπολημψίαις ἔχετε τὴν πίστιν τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τῆς δόξης.
ἐὰν γὰρ εἰσέλθῃ εἰς συναγωγὴν ὑμῶν ἀνὴρ χρυσοδακτύλιος ἐν ἐσθῆτι λαμπρᾷ,
εἰσέλθῃ δὲ καὶ πτωχὸς ἐν ῥυπαρᾷ ἐσθῆτι,
ἐπιβλέψητε δὲ ἐπὶ τὸν φοροῦντα τὴν ἐσθῆτα τὴν λαμπρὰν καὶ εἴπητε σὺ κάθου ὧδε καλῶς,
καὶ τῷ πτωχῷ εἴπητε σὺ στῆθι ἐκεῖ ἢ κάθου ὑπὸ τὸ ὑποπόδιόν μου,
οὐ διεκρίθητε ἐν ἑαυτοῖς καὶ ἐγένεσθε κριταὶ διαλογισμῶν πονηρῶν;
      ἀκούσατε ἀδελφοί μου ἀγαπητοί. οὐχ ὁ θεὸς ἐξελέξατο τοὺς πτωχοὺς τῷ κόσμῳ
      πλουσίους ἐν πίστει καὶ κληρονόμους τῆς βασιλείας ἧς ἐπηγγείλατο τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν;
     ὑμεῖς δὲ ἠτιμάσατε τὸν πτωχόν.
     οὐχ οἱ πλούσιοι καταδυναστεύουσιν ὑμῶν καὶ αὐτοὶ ἕλκουσιν ὑμᾶς εἰς κριτήρια;
     οὐκ αὐτοὶ βλασφημοῦσιν τὸ καλὸν ὄνομα τὸ ἐπικληθὲν ἐφ ὑμᾶς;
εἰ μέντοι νόμον τελεῖτε βασιλικὸν κατὰ τὴν γραφήν,
ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν καλῶς ποιεῖτε:
εἰ δὲ προσωπολημπτεῖτε ἁμαρτίαν ἐργάζεσθε ἐλεγχόμενοι ὑπὸ τοῦ νόμου ὡς παραβάται.
ὅστις γὰρ ὅλον τὸν νόμον τηρήσῃ πταίσῃ δὲ ἐν ἑνί γέγονεν πάντων ἔνοχος.
ὁ γὰρ εἰπών μὴ μοιχεύσῃς εἶπεν καί μὴ φονεύσῃς:
εἰ δὲ οὐ μοιχεύεις φονεύεις δέ γέγονας παραβάτης νόμου.
οὕτως λαλεῖτε καὶ οὕτως ποιεῖτε ὡς διὰ νόμου ἐλευθερίας μέλλοντες κρίνεσθαι.
ἡ γὰρ κρίσις ἀνέλεος τῷ μὴ ποιήσαντι ἔλεος: κατακαυχᾶται ἔλεος κρίσεως.

Ignatius of Antioch, To Polycarp, 6-8

Tῷ ἐπισκόπῳ προσέχετε, ἵνα καὶ ὁ θεὸς ὑμῖν. Ἀντίψυχον ἐγὼ τῶν ὑποτασσομένων τῷ ἐπισκόπῳ, πρεσβυτέροις, διακόνοις· καὶ μετ' αὐτῶν μοι τὸ μέρος γένοιτο σχεῖν ἐν θεῷ. Συγκοπιᾶτε ἀλλήλοις, συναθλεῖτε, συντρέχετε, συμπάσχετε, συγκοιμᾶσθε, συνεγείρεσθε ὡς θεοῦ οἰκονόμοι καὶ πάρεδροι καὶ ὑπηρέται. Ἀρέσκετε ᾧ στρατεύεσθε, ἀφ' οὗ καὶ τὰ ὀψώνια κομίζεσθε· μή τις ὑμῶν δεσέρτωρ εὑρεθῇ. Tὸ βάπτισμα ὑμῶν μενέτω ὡς ὅπλα, ἡ πίστις ὡς περικεφαλαία, ἡ ἀγάπη ὡς δόρυ, ἡ ὑπομονὴ ὡς πανοπλία· τὰ δεπόσιτα ὑμῶν τὰ ἔργα ὑμῶν, ἵνα τὰ ἄκκεπτα ὑμῶν ἄξια κομίσησθε. Mακροθυμήσατε οὖν μετ' ἀλλήλων ἐν πραότητι, ὡς ὁ θεὸς μεθ' ὑμῶν. Ὀναίμην ὑμῶν διὰ παντός.
Ἐπειδὴ ἡ ἐκκλησία ἡ ἐν Ἀντιοχείᾳ τῆς Συρίας εἰρηνεύει, ὡς ἑδηλώθη μοι, διὰ τὴν προσευχὴν ὑμῶν, κἀγὼ εὐθυμότερος ἐγενόμην ἐν ἀμεριμνίᾳ θεοῦ, ἐάνπερ διὰ τοῦ παθεῖν θεοῦ ἐπιτύχω, εἰς τὸ εὑρεθῆναί με ἐν τῇ ἀναστάσει ὑμῶν μαθητήν. Πρέπει, Πολύκαρπε θεομακαριστότατε, συμβούλιον ἀγαγεῖν θεοπρεπέστατον καὶ χειροτονῆσαί τινα, ὃν ἀγαπητὸν λίαν ἔχετε καὶ ἄοκνον, ὃς δυνήσεται θεοδρόμος καλεῖσθαι· τοῦτον καταξιῶσαι, ἵνα πορευθεὶς εἰς Συρίαν δοξάσῃ ὑμῶν τὴν ἄοκνον ἀγάπην εἰς δόξαν θεοῦ.
Χριστιανὸς ἑαυτοῦ ἐξουσίαν οὐκ ἔχει, ἀλλὰ θεῷ σχολάζει. Tοῦτο τὸ ἔργον θεοῦ ἐστιν καὶ ὑμῶν, ὅταν αὐτὸ ἀπαρτίσητε. Πιστεύω γὰρ τῇ χάριτι, ὅτι ἕτοιμοί ἐστε εἰς εὐποιΐαν θεῷ ἀνήκουσαν. Eἰδὼς ὑμῶν τὸ σύντονον τῆς ἀληθείας, δι' ὀλίγων ὑμᾶς γραμμάτων παρεκάλεσα.
Ἐπεὶ οὖν πάσαις ταῖς ἐκκλησίαις οὐκ ἠδυνήθην γράψαι διὰ τὸ ἐξαίφνης πλεῖν με ἀπὸ Tρωάδος εἰς Nεάπολιν, ὡς τὸ θέλημα προστάσσει, γράψεις ταῖς ἔμπροσθεν ἐκκλησίαις, ὡς θεοῦ γνώμην κεκτημένος, εἰς τὸ καὶ αὐτοὺς τὸ αὐτὸ ποιῆσαι οἱ μὲν δυνάμενοι πεζοὺς πέμψαι, οἱ δὲ ἐπιστολὰς διὰ τῶν ὑπὸ σοῦ πεμπομένων, ἵνα δοξασθῆτε αἰωνίῳ ἔργῳ, ὡς ἄξιος ὤν...
Ἐρρῶσθαι ὑμᾶς διὰ παντὸς ἐν θεῷ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ εὔχομαι, ἐν ᾧ διαμείνητε ἐν ἑνότητι θεοῦ καὶ ἐπισκοπῇ. Ἀσπάζομαι Ἄλκην, τὸ ποθητόν μοι ὄνομα.
Ἔρρωσθε ἐν κυρίῳ.

GOSPELS FOR THE THREE CYCLES
*A* , *B* , *C*
Te Deum [English]
Prayer

MONDAY
James 2:14-26

τί τὸ ὄφελος ἀδελφοί μου ἐὰν πίστιν λέγῃ τις ἔχειν ἔργα δὲ μὴ ἔχῃ;
μὴ δύναται ἡ πίστις σῶσαι αὐτόν;
ἐὰν ἀδελφὸς ἢ ἀδελφὴ γυμνοὶ ὑπάρχωσιν καὶ λειπόμενοι τῆς ἐφημέρου τροφῆς,
εἴπῃ δέ τις αὐτοῖς ἐξ ὑμῶν, ὑπάγετε ἐν εἰρήνῃ θερμαίνεσθε καὶ χορτάζεσθε,
μὴ δῶτε δὲ αὐτοῖς τὰ ἐπιτήδεια τοῦ σώματος τί τὸ ὄφελος;
οὕτως καὶ ἡ πίστις ἐὰν μὴ ἔχῃ ἔργα νεκρά ἐστιν καθ ἑαυτήν.
      ἀλλ ἐρεῖ τις σὺ πίστιν ἔχεις κἀγὼ ἔργα ἔχω.
      δεῖξόν μοι τὴν πίστιν σου χωρὶς τῶν ἔργων κἀγώ σοι δείξω ἐκ τῶν ἔργων μου τὴν πίστιν.
      σὺ πιστεύεις ὅτι εἷς ἐστιν ὁ θεός; καλῶς ποιεῖς:
      καὶ τὰ δαιμόνια πιστεύουσιν καὶ φρίσσουσιν.

      θέλεις δὲ γνῶναι ὦ ἄνθρωπε κενέ ὅτι ἡ πίστις χωρὶς τῶν ἔργων ἀργή ἐστιν;
      Ἀβραὰμ ὁ πατὴρ ἡμῶν οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη,
      ἀνενέγκας Ἰσαὰκ τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον;
      βλέπεις ὅτι ἡ πίστις συνήργει τοῖς ἔργοις αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν ἔργων ἡ πίστις ἐτελειώθη,
      καὶ ἐπληρώθη ἡ γραφὴ ἡ λέγουσα ἐπίστευσεν δὲ Ἀβραὰμ τῷ θεῷ,
      καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην καὶ φίλος θεοῦ ἐκλήθη.
ὁρᾶτε ὅτι ἐξ ἔργων δικαιοῦται ἄνθρωπος καὶ οὐκ ἐκ πίστεως μόνον.
ὁμοίως δὲ καὶ Ῥαὰβ ἡ πόρνη οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη,
ὑποδεξαμένη τοὺς ἀγγέλους καὶ ἑτέρᾳ ὁδῷ ἐκβαλοῦσα;
ὥσπερ γὰρ τὸ σῶμα χωρὶς πνεύματος νεκρόν ἐστιν οὕτως καὶ ἡ πίστις χωρὶς ἔργων νεκρά ἐστιν.

Augustine of Hippo, Treatises on John, 84:1-2 (CCL 36, 536-538)

Plenitudinem dilectionis qua nos inuicem diligere debemus, fratres carissimi, definiuit dominus dicens: maiorem hac dilectionem nemo habet, ut animam suam ponat quis pro amicis suis. quia ergo superius dixerat: hoc est mandatum meum, ut diligatis inuicem, sicut dilexi uos, quibus uerbis addidit quod nunc audistis: maiorem hac dilectionem nemo habet, ut animam suam ponat quis pro amicis suis, fit ex hoc consequens, quod idem iste euangelista iohannes in epistola sua dicit: ut quemadmodum christus pro nobis animam suam posuit, sic et nos debeamus pro fratribus animas ponere; diligentes utique inuicem sicut ipse dilexit nos, qui pro nobis animam suam posuit.
nimirum hoc est quod legitur in prouerbiis salomonis: si sederis coenare ad mensam potentis, considerans intellege quae apponuntur tibi; et sic mitte manum tuam, sciens quia talia te oportet praeparare. nam quae mensa est potentis, nisi unde sumitur corpus et sanguis eius qui animam suam posuit pro nobis? et quid est ad eam sedere, nisi humiliter accedere? et quid est considerare et intellegere quae apponuntur tibi, nisi digne tantam gratiam cogitare? et quid est sic mittere manum, ut scias quia talia te oportet praeparare, nisi quod iam dixi, quia sicut pro nobis christus animam suam posuit, sic et nos debemus animas pro fratribus ponere? sicut enim ait etiam apostolus petrus: christus pro nobis passus est, relinquens nobis exemplum, ut sequamur uestigia eius. hoc est talia praeparare. hoc beati martyres ardenti dilectione fecerunt; quorum si non inaniter memorias celebramus, atque in conuiuio quo et ipsi saturati sunt, ad mensam domini accedimus, oportet, ut quemadmodum ipsi, et nos talia praeparemus.
ideo quippe ad ipsam mensam non sic eos commemoramus, quemadmodum alios qui in pace requiescunt, ut etiam pro eis oremus, sed magis ut ipsi pro nobis, ut eorum uestigiis adhaereamus; qui impleuerunt ipsi caritatem qua dominus dixit non posse esse maiorem. talia enim suis fratribus exhibuerunt, qualia de domini mensa pariter acceperunt.
neque hoc ita dictum sit, quasi propterea domino christo pares esse possimus, si pro illo usque ad sanguinem martyrium duxerimus. ille potestatem habuit ponendi animam suam, et iterum sumendi eam; nos autem nec quantum uolumus uiuimus, et morimur etiamsi nolumus; ille moriens mox in se occidit mortem, nos in eius morte liberamur a morte; illius caro non uidit corruptionem, nostra post corruptionem, in fine saeculi per illum induetur incorruptionem; ille nobis non indiguit ut nos saluos faceret, nos sine illo nihil possumus facere; ille se nobis palmitibus praebuit uitem, nos habere praeter illum non possumus uitam.
postremo etsi fratres pro fratribus moriantur, tamen in fraternorum peccatorum remissionem nullius sanguis martyris funditur, quod fecit ille pro nobis; neque in hoc quid imitaremur, sed quid gratularemur contulit nobis. quatenus ergo martyres pro fratribus sanguinem suum fuderunt, hactenus talia exhibuerunt, qualia de mensa dominica perceperunt... diligamus ergo inuicem, sicut et christus dilexit nos, et tradidit semetipsum pro nobis.

TUESDAY
James 3:1-12

μὴ πολλοὶ διδάσκαλοι γίνεσθε ἀδελφοί μου εἰδότες ὅτι μεῖζον κρίμα λημψόμεθα.
πολλὰ γὰρ πταίομεν ἅπαντες.
εἴ τις ἐν λόγῳ οὐ πταίει οὗτος τέλειος ἀνήρ δυνατὸς χαλιναγωγῆσαι καὶ ὅλον τὸ σῶμα.
     εἰ δὲ τῶν ἵππων τοὺς χαλινοὺς εἰς τὰ στόματα βάλλομεν εἰς τὸ πείθεσθαι αὐτοὺς ἡμῖν,
     καὶ ὅλον τὸ σῶμα αὐτῶν μετάγομεν.
     ἰδοὺ καὶ τὰ πλοῖα τηλικαῦτα ὄντα καὶ ὑπὸ ἀνέμων σκληρῶν ἐλαυνόμενα,
     μετάγεται ὑπὸ ἐλαχίστου πηδαλίου ὅπου ἡ ὁρμὴ τοῦ εὐθύνοντος βούλεται:
     οὕτως καὶ ἡ γλῶσσα μικρὸν μέλος ἐστὶν καὶ μεγάλα αὐχεῖ.
            ἰδοὺ ἡλίκον πῦρ ἡλίκην ὕλην ἀνάπτει:
            καὶ ἡ γλῶσσα πῦρ, ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας,
            ἡ γλῶσσα καθίσταται ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν ἡ σπιλοῦσα ὅλον τὸ σῶμα
            καὶ φλογίζουσα τὸν τροχὸν τῆς γενέσεως καὶ φλογιζομένη ὑπὸ τῆς γεέννης.

            πᾶσα γὰρ φύσις θηρίων τε καὶ πετεινῶν ἑρπετῶν τε καὶ ἐναλίων
            δαμάζεται καὶ δεδάμασται τῇ φύσει τῇ ἀνθρωπίνῃ:
            τὴν δὲ γλῶσσαν οὐδεὶς δαμάσαι δύναται ἀνθρώπων:
            ἀκατάστατον κακόν μεστὴ ἰοῦ θανατηφόρου.
     ἐν αὐτῇ εὐλογοῦμεν τὸν κύριον καὶ πατέρα,
     καὶ ἐν αὐτῇ καταρώμεθα τοὺς ἀνθρώπους τοὺς καθ ὁμοίωσιν θεοῦ γεγονότας:
     ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματος ἐξέρχεται εὐλογία καὶ κατάρα.
οὐ χρή ἀδελφοί μου ταῦτα οὕτως γίνεσθαι.
μήτι ἡ πηγὴ ἐκ τῆς αὐτῆς ὀπῆς βρύει τὸ γλυκὺ καὶ τὸ πικρόν;
μὴ δύναται ἀδελφοί μου συκῆ ἐλαίας ποιῆσαι ἢ ἄμπελος σῦκα;
οὔτε ἁλυκὸν γλυκὺ ποιῆσαι ὕδωρ.

Fulgentius of Ruspe, Sermon 5, 5-6 (CCL 91A, 921-923)

Recordemur, fratres, uerborum Domini dicentis: «Diligite inimicos uestros, benedicite his qui uos oderunt, et orate pro persequentibus et calumniantibus uos.» Ecce Dominus usque ad inimicos caritatem iubet extendi et usque ad persecutores Christiani cordis beneuolentiam dilatari. Et quae merces operum tantorum dabitur? uel quod munus praecepto huic oboedientibus conferetur? Ipse demonstret a se praeparatam caritati mercedem, qui per Spiritum sanctum gratis ipsam dignatur infundere caritatem; ipse nobis dicat quid pro caritate redditurus sit dignis, qui eamdem caritatem donare dignatur indignis...
Qui enim dilexerint inimicos suos et benefecerint eis qui eos oderunt, filii Dei erunt. Quid uero accepturi sint isti filii Dei beatus apostolus enuntiat dicens: «Ipse Spirtus testimonium reddit spiritui nostro, quia sumus fiIii Dei. Si autem filii, et heredes; heredes quidem Dei, coheredes autem Christi.»
Audite igitur, Christiani; audite, filii Dei; audite, heredes Dei et coheredes Christi. Vt paternam possideatis hereditatem, non solum amicis sed etiam inimicis impendite caritatem. Nulli caritas negetur, quae ab hominibus bonis communiter possidetur. Omnes eam simul habete, et ut eam magis habeatis, et bonis eam et malis impendite. Possessio enim est bonorum ista communis, non terrena utique sed caelestis; et ideo nullum in ea facit angustiari persona consortis. Tantum uero augetur caritas quantum fuerit imminuta cupiditas; et illum facit caritas semper liberum, quem non tenuerit cupiditas mundana captiuum. Caritas donum Dei est, dicente apostolo: «Caritas Dei diffusa est in cordibus nostris per Spiritum sanctum qui datus est nobis.» Cupiditas laqueus est diaboli et non solum laqueus sed etiam gladius; per ipsam miseros capit, per ipsam captos interfecit. Caritas est radix omnium bonorum, cupiditas radix est omnium rnalorum.
Cupiditas semper cruciatur dum rapiendo non satiatur. Caritas autem semper laetatur quoniam quantum multiplicatur tantum largius erogatur. Et ideo sicut adipiscendo pauperascit appetitor iniquitatis, ita reddendo ditescit redditor caritatis. Perturbatur cupiditas dum ulcisci quaerit iniuriam, tranquilla est caritas dum donare delectatur illatam. Cupiditas opera misericordiae fugit, quae caritas hilariter facit. Cupiditas agit ut proximus laedatur, dilectio proximi malum non operatur. Cupiditas eleuando se praeponderatur in inferno, caritas humiliando se conscendit ad caelum.
Et quando potero, fratres, caritatis praeconium congruis sermonibus explicare, quae nec in caelis est sola nec in terra remanet destituta. In terra enim diuinis sermonibus pascitur, in caelo autem diuinis sermonibus saturatur. In terra habet contubernium amicorum, in caelo possidet consortium angelorum. Laborat in mundo, requiescit in Deo. Hic augendo gubernatur, illic perfecta sine discrimine possidetur.

WEDNESDAY
James 3:13-18

τίς σοφὸς καὶ ἐπιστήμων ἐν ὑμῖν;
δειξάτω ἐκ τῆς καλῆς ἀναστροφῆς τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν πραΰτητι σοφίας.
      εἰ δὲ ζῆλον πικρὸν ἔχετε καὶ ἐριθείαν ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν,
     μὴ κατακαυχᾶσθε καὶ ψεύδεσθε κατὰ τῆς ἀληθείας.
     οὐκ ἔστιν αὕτη ἡ σοφία ἄνωθεν κατερχομένη ἀλλὰ ἐπίγειος ψυχική δαιμονιώδης:
     ὅπου γὰρ ζῆλος καὶ ἐριθεία ἐκεῖ ἀκαταστασία καὶ πᾶν φαῦλον πρᾶγμα.
ἡ δὲ ἄνωθεν σοφία πρῶτον μὲν ἁγνή ἐστιν ἔπειτα εἰρηνική ἐπιεικής εὐπειθής,
μεστὴ ἐλέους καὶ καρπῶν ἀγαθῶν ἀδιάκριτος ἀνυπόκριτος:
καρπὸς δὲ δικαιοσύνης ἐν εἰρήνῃ σπείρεται τοῖς ποιοῦσιν εἰρήνην.

Leo the Great, Treatise 16, 1-2 (CCL 138, 61-62)

Sublimitas quidem, dilectissimi, gratiae dei hoc cotidie operatur in cordibus christianis, ut omne desiderium nostrum a terrenis ad caelestia transferatur. Sed etiam praesens uita per creatoris opem ducitur et per ipsius prouidentiam sustinetur, quia idem largitor est temporalium, qui promissor est aeternorum. Sicut ergo pro spe futurae felicitatis, ad quam per fidem currimus, gratias deo agere debemus quod ad perceptionem tantae praeparationis euehimur, ita pro his quoque commodis quae singulorum annorum reuolutione consequimur, deus a nobis honorandus atque laudandus est, qui sic terrae fecunditatem ab initio dedit, sic pariendorum fructuum leges in quibusque germinibus ac seminibus ordinauit, ut numquam sua instituta desereret, sed in rebus conditis benigna conditoris administratio permaneret.
Quidquid ergo ad usus hominum segetes, uineae oleae que pepererunt, totum hoc diuinae bonitatis largitate profluxit, quae, elementorum qualitate uariata, dubios agricolarum labores clementer adiuuit, ut utilitatibus nostris uenti et imbres, frigora et aestus, dies noctes que seruirent. Non enim sibi ad effectus operum suorum ratio humana sufficeret, nisi plantationibus et rigationibus solitis dominus incrementa praeberet.
Vnde plenum pietatis atque iustitiae est, ut de his quae nobis caelestis pater misericorditer contulit, nos quoque alios adiuuemus. Sunt enim plurimi qui nullam in agris, nullam in uineis, nullam habent in oleis portionem, quorum inopiae de ea quam dominus dedit copia consulendum est, ut et ipsi nobis cum deo pro terrae fecunditate benedicant, et gaudeant possidentibus fuisse donata quae etiam pauperibus ac peregrinis fuerint facta communia. Felix illud est horreum et omnium fructuum multiplicatione dignissimum, de quo egentium et debilium saturatur esuries, de quo releuatur necessitas peregrini, de quo desiderium fouetur infirmi. Quos ideo sub diuersis molestiis iustitia dei laborare permisit, ut et miseros pro patientia, et misericordes pro beniuolentia coronaret...
Efficacissima enim pro peccatis deprecatio est in elemosinis atque ieiuniis, et uelociter ad diuinas conscendit aures talibus oratio eleuata suffragiis. Quoniam, sicut scriptum est, animae suae benefacit uir misericors, et nihil est uniuscuiusque tam proprium quam quod inpendit in proximum. Pars enim corporalium facultatum quae indigentibus ministratur, in diuitias transit aeternas, et illae opes de hac largitate pariuntur, quae nullo usu minui, nulla poterunt corruptione uiolari. Beati namque misericordes, quoniam ipsorum miserebitur deus, et ipse illis erit summa praemii, qui est forma praecepti.

THURSDAY
James 4:1-12

πόθεν πόλεμοι καὶ πόθεν μάχαι ἐν ὑμῖν;
οὐκ ἐντεῦθεν ἐκ τῶν ἡδονῶν ὑμῶν τῶν στρατευομένων ἐν τοῖς μέλεσιν ὑμῶν;
ἐπιθυμεῖτε καὶ οὐκ ἔχετε: φονεύετε καὶ ζηλοῦτε καὶ οὐ δύνασθε ἐπιτυχεῖν: μάχεσθε καὶ πολεμεῖτε.
     οὐκ ἔχετε διὰ τὸ μὴ αἰτεῖσθαι ὑμᾶς:
     αἰτεῖτε καὶ οὐ λαμβάνετε διότι κακῶς αἰτεῖσθε ἵνα ἐν ταῖς ἡδοναῖς ὑμῶν δαπανήσητε.
     μοιχαλίδες οὐκ οἴδατε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου ἔχθρα τοῦ θεοῦ ἐστιν;
     ὃς ἐὰν οὖν βουληθῇ φίλος εἶναι τοῦ κόσμου ἐχθρὸς τοῦ θεοῦ καθίσταται.
           ἢ δοκεῖτε ὅτι κενῶς ἡ γραφὴ λέγει πρὸς φθόνον ἐπιποθεῖ τὸ πνεῦμα ὃ κατῴκισεν ἐν ἡμῖν;
            μείζονα δὲ δίδωσιν χάριν: διὸ λέγει ὁ θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται ταπεινοῖς δὲ δίδωσιν χάριν.
            ὑποτάγητε οὖν τῷ θεῷ: ἀντίστητε δὲ τῷ διαβόλῳ καὶ φεύξεται ἀφ ὑμῶν:
            ἐγγίσατε τῷ θεῷ, καὶ ἐγγιεῖ ὑμῖν.
      καθαρίσατε χεῖρας ἁμαρτωλοί καὶ ἁγνίσατε καρδίας δίψυχοι.
      ταλαιπωρήσατε καὶ πενθήσατε καὶ κλαύσατε:
      ὁ γέλως ὑμῶν εἰς πένθος μετατραπήτω καὶ ἡ χαρὰ εἰς κατήφειαν.
      ταπεινώθητε ἐνώπιον κυρίου καὶ ὑψώσει ὑμᾶς.
μὴ καταλαλεῖτε ἀλλήλων ἀδελφοί:
ὁ καταλαλῶν ἀδελφοῦ ἢ κρίνων τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καταλαλεῖ νόμου καὶ κρίνει νόμον:
εἰ δὲ νόμον κρίνεις οὐκ εἶ ποιητὴς νόμου ἀλλὰ κριτής.
εἷς ἐστιν ὁ νομοθέτης καὶ κριτής ὁ δυνάμενος σῶσαι καὶ ἀπολέσαι:
σὺ δὲ τίς εἶ ὁ κρίνων τὸν πλησίον;

Isaac of Stella, Sermon 31 (PL 194, 1292-1293)

Quare minus solliciti sumus, fratres, occasiones salutis quaerere in alterutrum, ut ubi magis necessarium viderimus, magis invicem subveniamus et alterutrum onera fraterna portemus? Hoc enim admonens, beatus apostolus ait: Alter alterius onera portate, et sic adimplebitis legem Christi; et alibi: Supportantes, inquit, invicem in caritate. Ipsa nimirum lex Christi est.
Quod in fratre meo aut ex necessitate aut ex infirmitate corporis sive morum incorrigibile cerno, quare non porto patienter, consolor libenter, sicut scriptum est: Pueri eorum in humeris portabuntur et super genua consolabuntur? An quia illa mihi deest quae omnia suffert, quae patiens est ut portet, benigna ut amet?
Haec utique lex Christi est qui vere languores nostros tulit passione et dolores portavit compassione, amans quo portavit, portans quo amavit. Qui autem fratrem in necessitate aggreditur, qui infirmitati eius cuiuscumque generis insidiatur, legi diaboli se procul dubio subdit, et eam implet. Compatientes itaque invicem simus et fraternitatis amatores, infirmitatum portatores, vitiorum insectatores, maxime qui pauci propter arduioris propositi disciplinam in hanc abditam solitudinem et semotam ab orbe communi insulam evasimus.
Omnis enim disciplina quae caritatem Dei et ob ipsum proximi caritatem sectatur sincerius, quibuscumque observantiis vel habitu vivat, a Deo plus acceptatur. Ipsa enim est caritas propter quam fieri vel non fieri, mutari vel non mutari omnia debent. Ipsa enim et principium quare et finis ad quem dirigi omnia decet. Nihil enim fit culpabiliter quod pro ea et secundum eam fit veraciter.
Quod nobis ipse praestare dignetur cui sine hac placere non possumus, et sine quo omnino nihil possumus, qui vivit et regnat Deus per immortalia saecula. Amen.

FRIDAY
James 4:13—5:12

ἄγε νῦν οἱ λέγοντες σήμερον ἢ αὔριον πορευσόμεθα εἰς τήνδε τὴν πόλιν
καὶ ποιήσομεν ἐκεῖ ἐνιαυτὸν καὶ ἐμπορευσόμεθα καὶ κερδήσομεν:
οἵτινες οὐκ ἐπίστασθε τὸ τῆς αὔριον ποία ἡ ζωὴ ὑμῶν.
ἀτμὶς γάρ ἐστε ἡ πρὸς ὀλίγον φαινομένη ἔπειτα καὶ ἀφανιζομένη:
ἀντὶ τοῦ λέγειν ὑμᾶς ἐὰν ὁ κύριος θελήσῃ καὶ ζήσομεν καὶ ποιήσομεν τοῦτο ἢ ἐκεῖνο.
νῦν δὲ καυχᾶσθε ἐν ταῖς ἀλαζονείαις ὑμῶν: πᾶσα καύχησις τοιαύτη πονηρά ἐστιν.
εἰδότι οὖν καλὸν ποιεῖν καὶ μὴ ποιοῦντι ἁμαρτία αὐτῷ ἐστιν.
5    ἄγε νῦν οἱ πλούσιοι κλαύσατε ὀλολύζοντες ἐπὶ ταῖς ταλαιπωρίαις ὑμῶν ταῖς ἐπερχομέναις.
      ὁ πλοῦτος ὑμῶν σέσηπεν καὶ τὰ ἱμάτια ὑμῶν σητόβρωτα γέγονεν,
      ὁ χρυσὸς ὑμῶν καὶ ὁ ἄργυρος κατίωται,
      καὶ ὁ ἰὸς αὐτῶν εἰς μαρτύριον ὑμῖν ἔσται καὶ φάγεται τὰς σάρκας ὑμῶν ὡς πῦρ:
      ἐθησαυρίσατε ἐν ἐσχάταις ἡμέραις.
ἰδοὺ ὁ μισθὸς τῶν ἐργατῶν τῶν ἀμησάντων τὰς χώρας ὑμῶν ὁ ἀπεστερημένος ἀφ ὑμῶν κράζει,
καὶ αἱ βοαὶ τῶν θερισάντων εἰς τὰ ὦτα κυρίου σαβαὼθ εἰσεληλύθασιν.
ἐτρυφήσατε ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐσπαταλήσατε,
ἐθρέψατε τὰς καρδίας ὑμῶν ἐν ἡμέρᾳ σφαγῆς.
κατεδικάσατε ἐφονεύσατε τὸν δίκαιον. οὐκ ἀντιτάσσεται ὑμῖν.

μακροθυμήσατε οὖν ἀδελφοί ἕως τῆς παρουσίας τοῦ κυρίου.
ἰδοὺ ὁ γεωργὸς ἐκδέχεται τὸν τίμιον καρπὸν τῆς γῆς,
μακροθυμῶν ἐπ αὐτῷ ἕως λάβῃ πρόϊμον καὶ ὄψιμον.
      μακροθυμήσατε καὶ ὑμεῖς,
      στηρίξατε τὰς καρδίας ὑμῶν ὅτι ἡ παρουσία τοῦ κυρίου ἤγγικεν.
            μὴ στενάζετε ἀδελφοί κατ ἀλλήλων ἵνα μὴ κριθῆτε:
            ἰδοὺ ὁ κριτὴς πρὸ τῶν θυρῶν ἕστηκεν.
      ὑπόδειγμα λάβετε ἀδελφοί τῆς κακοπαθίας καὶ τῆς μακροθυμίας τοὺς προφήτας,
      οἳ ἐλάλησαν ἐν τῷ ὀνόματι κυρίου.
ἰδοὺ μακαρίζομεν τοὺς ὑπομείναντας:
τὴν ὑπομονὴν Ἰὼβ ἠκούσατε καὶ τὸ τέλος κυρίου εἴδετε,
ὅτι πολύσπλαγχνός ἐστιν ὁ κύριος καὶ οἰκτίρμων.

Cyprian (attributed), Sermon (PLS 1, 51-52)

Voluntas Dei est, quam Christus fecit et docuit : Humilitas in conuersatione, stabilitas in fide, uerecundia in uerbis, in factis iustitia, in operibus misericordia, in moribus disciplina, iniuriam facere non nosse et factam sibi posse tolerare, sic aduersa alteri, sicut nobis pertimescere, sic de prosperitate proximi, ut de nostro merito uel profectu gratulari, aliena damna nostra credere, aliena lucra nostra deputare, amicum non propter mundum, sed propter Deum diligere, inimicum etiam amando tolerare, nulli, quod pati non uis, facere, nulli, quod tibi iuste impendi desideras, negare, necessitati proximi non solum iuxta uires succurrere, sed prodesse etiam ultra uires uelle, cum fratribus pacem tenere, Deum toto corde diligere, amare illum, quod pater est, timere, quod dominus est, Christo nihil proponere, quia nec nobis ille proposuit quicquam.
Quicumque uero diligunt nomen Domini, illi gloriabuntur. Nos hic miseri simus, ut post felices simus. Sequamur Christum, dominum Iesum. «Qui dicit, se credere in eium, debet, quomodo ille ambulauit, et ipse ambulare.» Christus, Dei filius, non uenit ut regnaret, sed fugit rex regnum, non uenit, ut imperaret, sed ut seruiret, non uenit, ut lauarentur illi pedes, sed ut lauaret pedes discipulorum, non uenit ut caederet, sed ut caederetur, non dedit alapam, sed accepit, non crucifixit, sed crucifixus est, non alios occidit, sed ipse passus est, pauper fuit, ut nos diuites faceret, ille accepit pro nobis plagas, ut nos uerberati non doleremus.
Quotienscunque caedimur, praebeamus maxillam. Imitemur Christum. Christianus iustitiae, bonitatis, integritatis nomen est, patientiae, castitatis, prudentiae, humilitatis, innocentiae, pietatis nomen est. Christianus ille est, qui imitatur Christum in omnibus et sequitur, qui sanctus, innocens, incontaminatus, intactus. Cuius in pectore malitia non habet locum, cuius in pectore sola pietas consistit et bonitas.
Christianus ille est, qui Christi uitam sequitur, qui in omnibus misericordiam facit, qui non nouit iniuriam, qui, premi pauperem se praesente, uon patitur, qui miseris subuenit, qui cum moerentibus moeret, qui dolorem alterius quasi proprium sentit, qui ad fletum fletibus prouocatur alienis, cuius omnibus communis est domus, cuius ianua nemini clauditur, cuius mensam nullus pauper ignorat, cuius bonum omnes norunt, et nemo sentit iniuriam, qui Deo die noctu deseruit, cuius simplex et inmaculata est anima, cuius conscientia fidelis et pura est, cuius tota in Deo mens, qui humana spernit, ut possit habere caelestia.

SATURDAY
James 5:13-20

πρὸ πάντων δέ ἀδελφοί μου μὴ ὀμνύετε,
μήτε τὸν οὐρανὸν μήτε τὴν γῆν μήτε ἄλλον τινὰ ὅρκον:
ἤτω δὲ ὑμῶν τὸ ναὶ ναὶ καὶ τὸ οὒ οὔ ἵνα μὴ ὑπὸ κρίσιν πέσητε.
      κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσευχέσθω: εὐθυμεῖ τις: ψαλλέτω.
      ἀσθενεῖ τις ἐν ὑμῖν: προσκαλεσάσθω τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας,
      καὶ προσευξάσθωσαν ἐπ αὐτὸν ἀλείψαντες αὐτὸν ἐλαίῳ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ κυρίου:
      καὶ ἡ εὐχὴ τῆς πίστεως σώσει τὸν κάμνοντα καὶ ἐγερεῖ αὐτὸν ὁ κύριος:
      κἂν ἁμαρτίας ᾖ πεποιηκώς ἀφεθήσεται αὐτῷ.

      ἐξομολογεῖσθε οὖν ἀλλήλοις τὰς ἁμαρτίας καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων ὅπως ἰαθῆτε.
      πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη.
      Ἠλίας ἄνθρωπος ἦν ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν καὶ προσευχῇ προσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι,
      καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺς τρεῖς καὶ μῆνας ἕξ:
      καὶ πάλιν προσηύξατο καὶ ὁ οὐρανὸς ὑετὸν ἔδωκεν καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησεν τὸν καρπὸν αὐτῆς.
ἀδελφοί μου ἐάν τις ἐν ὑμῖν πλανηθῇ ἀπὸ τῆς ἀληθείας καὶ ἐπιστρέψῃ τις αὐτόν,
γινωσκέτω ὅτι ὁ ἐπιστρέψας ἁμαρτωλὸν ἐκ πλάνης ὁδοῦ αὐτοῦ
σώσει ψυχὴν αὐτοῦ ἐκ θανάτου καὶ καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν.

Origen, Homily 2 on Leviticus, 4 (PG 12, 417-419 — no Greek)

Audi nunc quantae sint remissiones peccatorum in Evangeliis. Et ista prima, qua baptizamur in remissionem peccatorum. Secunda remissio est in passione martyrii. Tertia est, quae pro eleemosyna datur. dicit enim Salvator: «Verumtamen date eleemosynam, et ecce omnia munda sunt vobis.» Quarta nobis fit remissio peccatorum, per hoc quod et nos remittimus peccata fratribus nostris. Sic enim dicit ipse Dominus et Salvator noster, quia «si remiseritis fratribus vestris ex corde peccata ipsorum, et vobis remittet Pater vester peccata vestra. Quod si non remiseritis fratribus vestris ex corde, nec vobis remittet Pater vester»; et sicut in oratione nos dicere docuti: «Remitte nobis debita nostra, sicut et nos remittimus debitoribus nostris.»
Quinta peccatorum remissio est, cum converterit quis peccatorem ab errore viae suae. Ita enim dicit Scriptura divina, quia «qui converti fecerit peccatorem ab errore viae suae, salvat animam eius a morte, et cooperit multitudinem peccatorum.»
Sexta quoque fit remissio per abundantiam charitatis, sicut et ipse Dominus dicit: «Amen dico tibi, remittuntur ei peccata multa, quoniam dilexit multum.» Et apostolus dicit: «Quoniam charitas cooperit multitudinem peccatorum.» Est adhuc et septima, licet dura et laboriosa, per poenitentiam remissio peccatorum, cum lavat peccator in lacrymis stratum suum, et fiunt ei lacrymae suae panes die ac nocte, et cum non erubescit sacerdoti Domini indicare peccatum suum, et quaerere medicinam, secundum eum qui ait: «Dixi: Pronuntiabo adversum me iniustitiam meam Domino, et tu remisisti impietatem cordis mei.» In quo impletur et illud, quod Iacobus apostolus dicit: «Si quis autem infirmatur, vocet presbyteros Ecclesiae, et imponant ei manus, ungentes eum oleo in nomine Domini, et oratio fidei salvabit infirmum, et si in peccatis fuerit, remittentur ei.»
Et tu ergo cum venis ad gratiam baptismi, vitulum obtulisti, quia in mortem Christi baptizaris. Cum vero ad martyrium duceris, hircum obtulisti, quia auctorem peccati diabolum iugulasti. Cum vero eleemosynam feceris, et erga indigentes affectum misericordiae sollicita pietate dependeris, altare sacrum hoedis pinguibus onerasti. Nam si ex corde remiseris peccatum fratri tuo, et iracundiae tumore deposito, mitem intra te et simplicem recollegeris animum, immolasse te arietem, vel agnum in sacrificium obtulisse confide...
Quod si illa quae spe et fide maior est, charitas, abundaverit in corde tuo, ita ut diligas proximum tuum non solum sicut teipsum, sed sicut ostendit ille qui decebat: «Maiorem hanc charitatem nemo habet, quam ut animam suam ponat pro amicis suis,» panes similaceos in charitatis oleo subacto, sine ullo fermento malitiae et nequitiae, in azymis sinceritatis et veritatis te obtulisse cognosce.